سرور چیست؟

مقدمه

اگر شما صاحب کسب و کاری بر بستر اینترنت هستید، حتما تاکنون با واژه‌هایی نظیر سرور، میزبانی ابری، سرور مجازی یا اشتراکی، پایگاه داده، دیتاسنتر و … برخورد داشته‌اید. ما نیز در شرکت آریامدتور که عمده فعالیت خود را در فضای دیجیتال و اینترنت انجام می‌دهد، همواره با دغدغه‌هایی در این زمینه مواجه بوده‌ایم. به عنوان مثال تا مدت‌ها برای اینکه بدانیم چه نوع  سروری تهیه کنیم، کدام یک از سرورهای موجود برای کسب‌وکار ما مفیدتر است و کدام یک هزینه کمتری دارد، تفاوت سرور با هاست چیست و …، وابسته به افراد متخصص خارج از شرکت بودیم و این امر باعث می‌شد که بدون هرگونه اظهار نظری، پیشنهادات و توصیه‌های آنان که همواره با مشکلاتی مواجه بود را بپذیریم.

به همین خاطر تصمیم گرفتیم که تحقیق جامعی در این زمینه انجام دهیم و ماحصل آن را با شما هم به اشتراک بگذاریم. بنابراین اگر صاحب کسب و کاری اینترنتی هستید و یا قصد دارید در آینده کسب و کار شخصی خود را بر بستر اینترنت راه‌اندازی کنید، پیشنهاد می‌دهیم که تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

تعریف سرور(server)

وقتی به صورت عامیانه از سرور صحبت می‌کنیم، معمولا به کاربرد آن در زمینه وب هاستینگ( web hosting در واقع به معنای فراهم آوردن فضایی در محسط اینترنت برای کاربران به منظور نگهداری فایل‌ها و اطلاعات سایت است.) اشاره داریم اما اگر بخواهیم تعریفی جامع از سرور ارائه دهیم می‌توان گفت منظور از سرور، سیستم‌هایی است که وظیفه خدمات‌رسانی و ارائه سرویس را به سایر سیستم‌ها عهده‌دار هستند. سیستم‌های دریافت‌کننده خدمات از سرور، با نام کلاینت یا سرویس‌گیرنده شناخته می‌شوند. یک کامپیوتر خانگی هم که سیستم‌های دیگر به آن متصل هستند و خدمات دریافت می‌کنند، یک سرور به شمار می‌آید. در حقیقت تنها تفاوت سرور با سایر کامپیوتر‌های خانگی، قابلیت اتصال آن به شبکه و ارائه خدمات به سایر سیستم‌ها به کمک برنامه‌ها و تنظیماتی است که بر روی آن پیاده شده‌اند.

بنابراین شبکه جهانی اینترنت بر پایه ارتباط میلیون‌ها سرور و کلاینت شکل گرفته است که تعداد آنها لحظه به لحظه در حال افزایش است. در زمینه وب هاستینگ، سرور معمولا یک ابر رایانه است که به لحاظ سخت افزاری از سیستم‌های معمولی بسیار قدرتمند‌تر است.
همچنین این رایانه‌ها به صورت 24 ساعته به اینترنت جهانی متصل و در دسترس هستند و فضای مورد نیاز وب‌سایت‌ها و سایر نرم‌افزارهای تحت وب برای ذخیره اطلاعت را در اختیار آنها قرار می‌دهند. این قابلیت، این امکان را برای کاربران به‌وجود می‌آورد تا همیشه به اطلاعات این سایت‌ها و نرم افزارها دسترسی داشته باشند.

انوع سرورها از نظر ارتباطی

پس از آشنایی اولیه با مفهوم سرور، قصد داریم که به معرفی انواع سرورها از نظر ارتباطی بپردازیم. سرورها را از نظر ارتباطی به دو دسته زیر تقسیم‌بندی می‌کنند:

• سرور تحت شبکه

اگر وظیفه سرور، فقط ارائه خدمات به سیستم‌های محدودی باشد، به آن سرور تحت شبکه می‌گوییم. بر این اساس این سرورها تنها در یک شبکه داخلی و خصوصی فعال هستند و سیستم‌های موجود در این شبکه توسط این سرور مدیریت می‌شوند و نیازها و سرویس‌های خود را دریافت می‌کنند.
کاربرد این سرورها معمولا در مجموعه‌های اداری و شرکت‌ها است. برای مثال معمولا دانشگاه‌ها، از شبکه داخلی برای ارائه خدمات مختلف به کارمندان و دانشجویان خود استفاده می‌کنند. همچنین در گیم نت‌ها معمولا یک سیستم به عنوان سرور در شبکه داخلی عمل می‌کند.

• سرور اینترنتی

اگر سرورهای یک شبکه از طریق شبکه جهانی اینترنت با سایر سیستم‌های دیگر ارتباط برقرار کنند، به آن ها سرورهای اینترنتی می‌گویند. سرورهای اینترنتی در حقیقت ابر رایانه هایی همیشه روشن و قدرتمند هستند، که در تمام طول روز در حال خدمات رسانی می‌باشند. سرورهای اینترنتی از نظر عملکرد و نوع به دسته‌های مختلفی تقسیم بندی می‌شوند. مهمترین فاکتور و ویژگی سرورهای اینترنتی امنیت و پایداری آن‌ها است.
سرور اینترنتی با استفاده از ویژگی Nameserver از یکدیگر متمایز می‌شوند. Nameserver نام اختصاصی هر سرور در فضای اینترنت است. Nameserverها را می‌توانیم در دنیای واقعی، مشابه کد ملی افراد بدانیم. سرورهای اینترنتی در تمام کسب و کارهایی که بر بستر اینترنت فعالیت می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال سایت آریامدتور را در نظر بگیرید. تمام اطلاعات سایت از جمله رابط کاربری، اطلاعات مربوط به کاربران، ویدئوهای آموزشی و تقریبا هر آنچه که از آریامدتور قابل مشاهده است در سرورهای اینترنتی نگه داری می‌شوند.

انوع سرورها از نظر کاربرد

سرور‌ها انواع مختلفی دارند که هر یک از آن‌ها برای کاربردی به خصوص ایجاد شده است. این سرورها کارهای مختلفی را انجام می‌دهند از جمله خدمات ایمیل، ویدئو، میزبانی وب سایت‌ها و… برخی از پرکاربردترین انوع سرورها از نظر کاربرد را در زیر لیست کرده‌ایم:

• File Server: کاربرد این سرورها در ذخیره فایل‌ها و اطلاعات و قرار دادن آنها در اختیار کلاینت‌ها، از طریق شبکه است. فایل سرورها پایه‌ای‌ترین و قدیمی‌ترین سرورهای استفاده شده در حوزه شبکه هستند.
• Game Server: یک سرور بازی است که تمام وقایع در یک بازی ویدیویی چند نفره در بستر آن اتفاق می‌افتند و برای ورود به بازی‌های چندنفره، باید به یکی از این سرورها متصل شد.

گیم سرورها نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند:

• • گیم سرورهای شبکه داخلی
  • گیم سرورهای اینترنتی 
• Database Server: سرور پایگاه داده به سروری می‌گویند که تمامی اطلاعات دیتابیس در آن ذخیره سازی و پردازش می‌شوند و به عبارتی این سرورها پایگاه داده‌ای را که توسط کلاینت‌ها یا سیستم‌های تحت شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد، در اختیارشان قرار می‌دهد.
• Application Server: این سرور نوع خاصی از سرور پایگاه داده است. با این تفاوت که نرم افزاری هم که کلاینت‌ها از آن استفاده می‌کنند مانند دیتابیس در سرور نصب شده است.
• Web Server: از وب‌سرورها برای میزبانی سایت‌ها استفاده می‌شود. وظیفه این سرورها، ذخیره داده‌های مربوط به یک سایت و ارسال آن به مرورگر وب کاربران در سراسر شبکه وب است.
• Mail Server: وظیفه این سرورها ارسال ایمیل به کاربران است. ایمیل سرورها برای مدیریت کارهای مربوط به ایمیل‌ها از سرویس‌های ایمیل یا Web mailها استفاده می‌کنند.
• Proxy Server: از این سرور به عنوان یک رابط میان سرور اصلی و کلاینت استفاده می‌شود. روش کار این سرورها مانند VPNهای شخصی است. یعنی پس از این که این سرور اطلاعات را بررسی کرد، آن‌ها را به سرور اصلی منتقل می‌کند.
• Audio/Video Server: وظیفه این سرورها فراهم کردن محتوای چندرسانه‌ای برای وب‌سایت‌ها و ایجاد امکان دریافت و پخش این محتوا برای کاربران است.

انواع سرور بر اساس زیرساخت

سرورها بسته به نوع کاربرد و هدفی که برای استفاده از آنها در نظر گرفته شده است، در انواع مختلفی دسته‌بندی می‌شوند. اکنون به بررسی کاربرد سرور می‌پردازیم. جهت ارائه خدمات سرورها به چند دسته مختلف سرور اشتراکی، سرور مجازی و سرور اختصاصی، تقسیم ‌می‌شوند که در زیر به معرفی و بررسی تفاوت‌های آنها پرداخته‌ایم.

سرور اشتراکی

سرورهای اشتراکی منابع اختصاصی ندارند و از طرفی هم با محدودیت سخت افزاری مواجه هستند. در واقع در این حالت ممکن است بر روی یک سرور، چندین سایت یا هاست وجود داشته‌باشد و هر مشکلی که برای یکی از سایت‌ها بوجود بیاید، ممکن است بر روی دیگر سایت‌ها نیز تاثیر بگذارد. این سرورها به‌صورت مشترک تحت استفاده کاربران هستند. از دیگر معایب سرورهای اشتراکی می‌توان به محدود بودن منابع و امنیت پایین‌تر اشاره کرد. همچنین به دلیل اینکه در نسخه و نرم افزارهای ارائه شده توسط این گونه سرورها محدودیت وجود دارد، استفاده از آنها به فعالیت شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ توصیه نمی‌شود و بالعکس گزینه مناسبی برای شرکت‌های در بدو تاسیس و سازمان‌هایی که در ابتدای کار خود و به دنبال صرفه‌جویی در هزینه‌ها هستند، می‌باشد.

همچنین سرورهای اشتراکی به کسب‌و‌کارهای نوپا مانند فروشگاه‌های اینترنتی کوچک و کلا شرکت‌هایی با بازدید کننده کم که صرفا به دنبال یک تریبون مجازی به منظور اطلاع رسانی در مقایس محدود هستند، توصیه می‌شود.
این نوع میزبانی چندین نقطه ضعف دارد ازجمله عدم انعطاف پذیری (عدم امکان تغییر سخت افزاری و منابع سرور اشتراکی) و عدم قابلیت پشتیبانی ترافیک بالا. به همین دلیل موقع انتخاب سرور اشتراکی باید همه موارد از جمله ظرفیت مورد نیاز را به دقت سنجید.

سرور اختصاصی

وب سایت‌های پربازدید شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ مانند فروشگاه‌های آنلاین، به منابع متعددی از جمله پهنای باند مناسب، امنیت، سرعت‌ و دسترسی بالا برای نصب هرگونه نرم‌افزار یا ایجاد تغییرات، خواهند داشت. کاربران سرورهای اختصاصی در پردازنده، RAM، فضای دخیره‌سازی و پهنای باند کاملا اختصاصی میزبانی می‌شوند.

از آنجایی که سرورهای اختصاصی از لحاظ نصب نرم‌افزار و ایجاد تغییرات محدودیتی ندارند، پس گزینه مناسبی برای توسعه‌دهندگان وب و اپلیکیشن نیز می‌باشند. لازم به ذکر است که هزینه سرورهای اختصاصی با توجه به نوع سیستم‌عامل، منابع و منطقه جغرافیایی متغیر است. از طرفی این نوع سرور‌ها به علت انعطاف بالایی که دارند می‌توانند از هرگونه نرم افزاری که روی آن‌ها نصب می‌شوند، پشتیبانی کنند.

سرور مجازی

سرور مجازی یا VPS که مخفف Virtual Private Server است، یک سرور فیزیکی است که به کمک نرم افزارهای مجازی‌ساز به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم می‌گردد. هرکدام از این بخش‌ها به طور مستقل و مجزا به همراه سیستم عامل و اپلیکیشن‌های خود اجرا می‌شوند. منابع سرور مجازی با توجه به نوع نرم‌افزار مجازی‌ساز می‌تواند اختصاصی و یا اشتراکی باشد. همچنین سخت افزار سرور نکته بسیار مهمی است که باید حتما به آن توجه شود.

در سرورهای مجازی، سایت‌هایی که روی یک سرویس‌دهنده و یا وب سرور قرار می‌گیرند، به مراتب کمتر از سایت‌های موجود در سرورهای اشتراکی هستند. به‌همین دلیل فضای بیشتری را در اختیار خواهید داشت. بسته به نوع مجازی‌ساز، منابعی که در اختیار مشتریان قرار می‌گیرد می‌تواند کاملاً اختصاصی و یا مشترک باشد. هدف از ارائه سرور مجازی در واقع کاهش هزینه‌ها می‌باشد.

کولوکیشن یا دیتاسنتر

برای نگهداری و پشتیبانی از سرورها به بستری مناسب اعم از دما، رطوبت مناسب و همچنین پهنای باند نیاز است. بنابراین در‌صورتی‌ که برای نگهداری از سرور خود، از چنین شرایطی برخوردار نیستید، می‌توانید از شرکت‌هایی که دارای دیتاسنتر و یا اتاق سرور هستند، فضا اجاره کنید و سرور خود را در آن قرار دهید. در این صورت عمليات نگهداری و اتصال سرور شما به اينترنت در اين مركز داده انجام می‌شود و شما به صورت remote به سرور خود دسترسی خواهید داشت. به این عمل Collocate کردن گفته می‌شود. در این نوع سرور، سخت افزار‌ها مانند Ram ، CPU، Hard و … توسط کاربر خریداری شده و طبق نظر او نصب می‌گردد. همچنین تمامی نیازهای نرم افزاری سرور مانند نصب سیستم عامل و نصب نرم افزارها توسط کاربر صورت می‌پذیرد و مالک سرور اجازه دسترسی به آن را دارا است.

نگهداری سرور، تامین اینترنت، پهنای باند و برق مورد نیاز برای سرور در دیتاسنتر بر عهده شرکت‌های هاستینگ می‌باشد. دیتاسنتر هزینه خدمات ماهانه را نیز از کاربر دریافت می‌کند. این نوع سرور باید در مكانی اختصاصی كه شامل يك قفسه امن، برق پر‌قدرت و اينترنت پر‌سرعت اختصاصی و دارای امنيت و پشتيبانی می‌باشد قرار داده شود.
معمولا ارگان‌هایی مانند بانک‌ها و دانشگاه‌ها از این سرویس استفاده می‌نمایند. همچنین ارتقاء سخت‌افزار سرور برای مالک سرور مجاز بوده و طی هماهنگی قبلی با دیتاسنتر انجام می‌گردد. در کولوکیشن تنها هزينه‌های مربوط به نگهداری سرور از كاربر دريافت می‌شود و طبيعتاً هزينه‌ها به شكل چشمگيری كاهش می‌يابند.

سرور ابری چیست؟

به سرورهای مجازی اختصاصی که در زیرساخت رایانش ابری ایجاد و مدیریت می‌شوند سرور ابری یا کلاود(Cloud) گفته می‌شود. کلود به تعداد نامحدودی از دستگاه‌ها اجازه می‌دهد که به عنوان یک سیستم واحد عمل کنند. به عبارت دیگر، به تعدادی کامپیوتر متصل که به صورت یک اکوسیستم واحد فعالیت می کنند، ابر گفته می شود. در این مدل سرور، کاربر با داشتن پنل کاربری و بدون هیچ سخت افزار فیزیکی، می‌تواند سرور خود را از راه دور مدیریت کند. تنها تفاوت سرور ابری با سرورهای مجازی این است که اطلاعات آن از راه دور کنترل و پردازش می‌شود.

نکته اصلی که یک ابر را از سایر شبکه‌های کامپیوتری متمایز می‌کند، این است که در یک ابر، الزامی نیست که همه کامپیوتر ها در یک موقعیت مکانی قرار بگیرند. در رایانش ابری، به جای آنکه اطلاعات بر روی یک کامپیوتر قرار گیرد و پردازش شود، بر روی یک ابر قرار می‌گیرد. بنابراین در رایانش ابری، کاربر می تواند از طریق هر یک از کامپیوترهای ابر به اطلاعات دسترسی پیدا کرده و آن را پردازش کند.
سرورهای کلود از قابلیت اطمینان بسیار بالاتری نسبت به سرورهای سنتی برخوردار هستند و بزرگترین مزیت آن‌ها مقیاس‌پذیری و هزینه کمتر نسبت به سرورهای دیگر مانند اختصاصی است. سرور ابری از مشکلات سخت افزاری که ممکن است در سرورهای فیزیکی رخ دهد مبرا است و بهترین و پایدارترین گزینه برای مشاغلی است که می‌خواهند هزینه کمتری داشته‌باشند. بروزرسانی سرورهای ابری بسیار آسان و سریع است و با استفاده از آن‌ها می‌توان با هزینه‌ای مشابه سرور فیزیکی منابع و خدمات سریع‌تری دریافت کرد.

کاربرد سرور ابری

امروزه حجم گسترده‌ای از خدمات فناوری‌های IT به سمت زیرساخت‌های ابری تمایل پیدا کرده و تمایل این سرویس‌ها به استفاده از خدمات ابری روز به روز بیشتر می‌شود. به طوری که اغلب کارشناسان این عرصه اذعان داشته‌اند که آینده فناوری‌های IT در رایانش ابری تعریف می‌شود.
در حقیقت رایانش ابری این امکان را فراهم کرده تا کاربران بدون نیاز به مدیریت و دخالت مستقیم، به منابع رایانشی مانند شبکه و سرورها دسترسی آسانتری داشته باشند.
سرویس‌های زیرساخت ابری، یک زیرساخت مجازی را به شکل یک سرویس به کاربران خود ارائه می‌دهند. ازاین‌ جهت کاربران به‌جای خرید سخت‌افزار، نرم‌افزار، مرکز داده‌ها و تجهیزات شبکه، تمام این زیرساخت‌ها را در قالب یک سرویس خریداری می‌کنند.

در اصل سرویس‌دهندگان خدمات زیرساخت ابری، این امکان را به شرکت‌ها می‌دهند تا در زمان تامین و نگهداری زیرساخت‌های فناوری اطلاعات صرفه جویی کنند و بر روی مسائل مهم‌تری مانند کسب‌وکار خود متمرکز شوند. علاوه بر این، با استفاده از این خدمات، نیازی به سرمایه‌گذاری اولیه جهت تأمین موارد فوق نبوده و هزینه‌های عملیاتی به میزان قابل‌توجهی کاهش خواهد یافت.

مزایای سرور ابری در چیست؟

با این‌حال، این تکنولوژی هنوز با چالش‌های بسیاری مواجه است. اصلی‌ترین چالش آن اعتماد است؛ زیرا بسیاری از کاربران بالقوه (هم شرکت‌ها و هم افراد) تمایلی به انتقال اطلاعات اساسی و محرمانه به فضای ابری ندارند. با این وجود، دلایلی بسیاری وجود دارند که به شما توصیه می‌شود با فضای‌ ابری بیشتر تعامل داشته باشید.
در ادامه به مزیت‌های سرور ابری بطور گسترده‌تری می‌پردازیم:

1- مقیاس‌پذیری و انعطاف‌پذیری
در این گونه سرورها، منابع در همان لحظه‌ای که درخواست شود در دسترس خواهند بود و محدودیتی برای آن‌ها وجود ندارد. اگر وبسایتی به منابع و یا ترافیک بیشتر و همچنین پیاده‌سازی قابلیت‌های جدید نیاز داشته‌باشد، به سرعت و به‌صورت یکپارچه در اختیار او قرار می‌گیرد.

2- هزینه‌های کمتر
در سرویس‌های عادی میزبانی، برای منابع سرور یک مقدار حداقلی و یک مقدار حداکثری درنظر گرفته‌می‌شود. به این ترتیب صاحبان وب سایت برای آن که با اختلال در سایتشان مواجه نگردند، مجبورند میزان منابع مورد نیاز سایت را در پرمصرف‌ترین حالت در نظر بگیرند. در اکثر مواقع ممکن است این مقدار از منابع، مورد نیاز وب‌سایت نباشد اما می‌بایست به اندازه منابع رزرو شده هزینه پرداخت کنند. ولی در مقابل، در سرور ابری، کارگزاران براساس نیازهای وب سایت، منابع دریافت می‌کنند و دقیقا به همان اندازه‌ای که از منابع مصرف کرده‌اند، هزینه پرداخت می‌کنند.

صرفه‌جویی در زیرساخت: یک سرویس میزبان در فضای ابری نیاز به هیچ‌گونه سخت‌افزار یا فضای فیزیکی ندارد و همچنین هزینه‌ی تعمیر و نگهداری آن نزدیک به صفر است.
هزینه‌های کمتر برای پذیرش فضای ابری: خدمات ارائه شده در بستر فضای ابری، بر روی رابط‌های کاربری انجام می‌گیرند که بیشتر شبیه اپلیکیشن‌های کاربردی تلفن‌های همراه هستند. به همین منظور نگهداری و کنترل این سرور هزینه‌ای ندارد و خیلی راحت می‌توان مدیریت آن را برعهده گرفت.

حفظ امنیت: در حالی که زیربنای سرورهای فیزیکی همچنان در مرکز داده‌ها مستقر می‌شود و برای جلوگیری از دسترسی دیگران و ایجاد اختلال در آن به اقدامات امنیتی گسترده‌ای نیاز است، حفظ امنیت یکی از اصلی‌ترین مزایای فضای ابری است و هزینه کمتری هم در بر دارد.

3- کانون‌زدایی
فراگیری استفاده از فضای ابری در کمپانی‌ها، یک سکوی آزمایشی بزرگ برای اجرای دستورکارهای دورکاری، همکاری بهتر، جهانی‌سازی تجهیزات یا کار برون‌مرزی در راستای هرچه نزدیک‌تر شدن به مشتری است.
به این معنا که می‌توان در هر زمانی از مشتری یا ارائه‌دهنده درخواست کرد که در خانه یا دفترکار، و از طریق هر دستگاهی مانند موبایل، تبلت یا لپتاپ، یک قرارداد را امضا کند یا گزارش‌های مرتبط را بررسی کند. به لطف این قابلیت فضای ابری، کسانی که باید سندی را امضا کنند، نیازی به تهیه اسکن و یا کپی از آن‌ها ندارند.

مقایسه سرور ابری با سرورهای VPS

تا اینجای مطلب در مورد هر کدام از سرورهی ابری و مجازی(VPS) به صورت جداگانه صحبت کرده‌ایم. برای اینکه تفاوت‌های این دو نوع سرور پرکاربرد را بهتر درک کنید، تعدادی از مهم‌ترین موارد را در زیر بیان نموده‌ایم:

• بر خلاف سرورهای VPS، در سروس میزبانی ابری، منابع ذخیره‌سازی داده‌ها در چندین شبکه‌ی فیزیکی پراکنده شده‌اند که در هر زمان و هر مکانی قابل دسترسی‌اند. به هرکدام از این منابع فیزیکی، یک ;کلاستر (Cluster) گفته می‌شود.
• در سرورهای ابری، منابع میزبانی برای هر وبسایت به صورت مساوی و همزمان روی همه‌ی کلاسترهای سرور تکرار ‌می‌شود. این امر باعث می‌شود که در صورت ایجاد نقص یا اختلال در یکی از دستگاه‌ها، سایت از منابع موجود روی سیستم‌های سایر کلاسترها استفاده کند و این مسئله موجب جلوگیری از خرابی و اختلال در کل سیستم هاستینگ می‌شود. بنابراین زمانی که یکی از سیستم‌ها به دلیل نقص فنی آفلاین می‌شود، صرفا سطح منابع مورد استفاده‌ی وبسایت تا حدودی کم می‌شود اما وبسایت همچنان قابل دسترسی و استفاده خواهد بود. اما در سرورهای VPS، در صورت بروز خرابی در منابع و سیستم، وبسایت تا زمان رفع مشکل قابل استفاده نخواهد بود.
• همچنین در صورت اشباع شدن ترافیک منابع یک کلاستر، آنگاه درخواست‌هایی که برای وبسایت شما صادر می‌شود به صورت خودکار به Clusterهایی که ترافیک کمتری دارند و اصطلاحا بیکار هستند، منتقل می‌شود. ولی در سرورهای VPS، مقدار مشخصی از منابع به هر وبسایت و کاربر اختصاص داده می‌شود. به همین خاطر در زمان افزایش ترافیک وب‌سایت، سیستم نمی‌تواند به درخواست‌های اضافی پاسخ دهد و سریعا دچار اختلال خواهد شد.

انواع خدمات رایانش ابری

اکثر سرویس های رایانش ابری در سه دسته گسترده قرار می گیرند:

• ساختار به عنوان سرویس (IaaS)
• پلت فرم به عنوان سرویس (PaaS)
• بدون سرور و نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS)

این سرویس‌ها گاهی اوقات پشته “stack” نامیده می شوند، زیرا برروی یک دیگر قرار می‌گیرند. دانستن اینکه این سرویس‌ها دقیقا چه چیزی هستند و با هم چه تفاوت‌هایی دارند، به شما کمک می‌کند که راحت‌تر به اهداف تجاری خود برسید.

زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)

ساده‌ترین نوع خدمات رایانش ابری، IaaS است. به کمک این سرویس می‌توان، زیرساخت IT را از یک ارائه‌کننده ابر براساس پرداخت به ازای مصرف اجاره نمود. این زیرساخت‌ها شامل سرورها، ماشین‌های مجازی، مخزن‌های ذخیره، شبکه‌ها و سیستم‌های عملیاتی هستند.

پلتفرم به ازای سرویس (PaaS)

پلتفرم به ازای سرویس، به آن دسته از سرویس‌های رایانشی ابری اطلاق می‌شود که محیطی برای برای توسعه، ارزیابی، ارسال و مدیریت برنامه‌های نرم‌افزاری، در صورت تقاضا ارائه می‌کنند.
PaaS با این هدف طراحی شده است که ساخت برنامه های موبایلی یا تحت وب را برای توسعه دهندگان سریع‌تر و آسان‌تر کند. به این صورت که دیگر لازم نیست در مورد اجرا یا مدیریت زیرساخت‌های اساسی سرورها، مخزن ذخیره، شبکه، و پایگاه‌های داده مورد نیاز برای توسعه نگران باشند.

رایانش بدون سرور

رایانش بی سرور، که با PaaS نیز اشتراکاتی دارد، روی ساخت اپلیکیشن‌ها به صورت کاربردی تمرکز می‌کند. در این حالت دیگر نیازی به صرف زمان مداوم برای مدیریت سرورها و زیرساخت‌ها نیست. ارائه کننده ابر، اجرا، ظرفیت سازی، و مدیریت سرور را برای شما انجام می دهد.

نرم افزار به عنوان سرویس (SaaS)

نرم‌افزار به عنوان سرویس، روشی برای ارائه برنامه‌های نرم‌افزاری روی اینترنت است. این برنامه‌ها براساس تقاضا ارائه می‌شوند. ارائه‌دهندگان ابری با SaaS، برنامه‌های نرم‌افزاری را میزبانی و مدیریت می‌کند. به علاوه، این سرویس‌ها فرایند نگهداری را نیز انجام می‌دهند، مانند فعالیت‌های به روزرسانی‌های نرم‌افزاری و تامین امنیت.

سیستم عامل‌های سرور

نوع نرم‌افزار و سیستم عامل مورد استفاده در سرورها بسته به اهداف و نیازهای مورد نظر مدیران سایت‌ها و سایر کسب‌وکارها، ممکن است متفاوت باشد. سیستم عامل‌ها و نرم‌افزارهایی که استفاده از آن‌ها در سرورها رایج‌تر است، عبارتند از :

• سیستم عامل لینوکس : تمامی توزیعات لینوکس قابلیت نصب بر روی سرورها را دارند .
• سیستم عامل ویندوز : تمامی ورژن‌های ویندوز از قابلیت نصب بر روی سرورها پشتیبانی می‌کنند .
• نرم افزارهای مجازی ساز : در برخی از سرورها از نرم افزارهای مجازی ساز مانند Vmware ESX استفاده می‌شود.

تفاوت سرورها با کامپیوترهای معمولی

سرورهای حرفه ای از ابعاد مختلفی با کامپیوترهای خانگی و معمولی تفاوت دارند. به صورت کلی برخی از این تفاوت‌ها را می‌توان به صورت زیر بیان کرد:

• سخت افزارهایی که برای سرورها استفاده می‌شوند، با سیستم‌های خانگی متفاوت هستند.
• سرورها در طول شبانه روز به کامل روشن و در دسترس هستند.
• سرورها نیاز به ابزارها کنترلی از جمله موس، کیبورد و… ندارند.
• برای جلوگیری از به خطر افتادن امنیت سرورها، از آن‌ها در محل هایی به نام دیتاسنتر (Datacenter) نگهداری می‌شود.
• معمولا سرورها در محفظه‌های خاصی نگهداری می‌شوند که به آن‌ها رک یا Rack می‌گویند.
• مجموعه ای از این رک‌ها در قفسه هایی به نام کیج (Cage) قرار می‌گیرند.
• معمولا در دیتاسنترها تیم هایی مختصص برای مدیریت سرورها مستقر هستند تا در صورت هرگونه مشکلی، آن را به سرعت برطرف کنند.